سازهای زهی
ساز زهی چیست؟ و چند مدل ساز زهی داریم؟آیا سازهای زهی سازهای سختی برای نواختن هستند؟
سازهای زهی ، سازهای زهی یا آکوردوفون سازهایی هستند که هنگام اجرای نوازنده یا به نوعی نواختن تارها ، از سیم های لرزاننده صدا تولید می کنند.
نوازندگان برخی از سازهای زهی را با کشیدن سیمها با انگشتان خود یا یک مضراب می نوازند - و برخی دیگر با ضربه زدن به سیمها با چکش سبک چوبی یا مالش سیمها با کمان. در برخی از سازهای صفحه کلید ، مانند نوازنده چنگ ، نوازنده کلیدی را فشار می دهد که سیم را می بندد. سایر سازهای موسیقی با زدن سیم مانند پیانو صدا ایجاد می کنند.
همه سازهای زهی آرشه ای را می توان با انگشتان نیز برداشت ، روشی به نام "pizzicato". طیف گسترده ای از تکنیک ها برای به صدا درآوردن نت های گیتار الکتریک ، از جمله کندن با ناخن های انگشت یا مضراب ، ضرب و شتم و حتی "ضربه زدن" روی صفحه انگشت و استفاده از بازخورد از یک تقویت کننده گیتار بلند و تحریف شده برای تولید صدای پایدار استفاده می شود. بعضی از سازهای زهی عمدتا کنده می شوند ، مانند چنگ و باس الکتریکی. در طرح طبقه بندی آلات موسیقی هورنبوستل-ساکس ، که در ارگان شناسی استفاده می شود ، سازهای زهی chordophones نامیده می شوند. نمونه های دیگر شامل سیتار ، ریباب ، بانجو ، ماندولین ، گوزن و بوزوکی است.
در بیشتر سازهای زهی ، ارتعاشات به بدنه ساز منتقل می شوند ، که اغلب نوعی منطقه توخالی یا محصور را در خود جای داده است. بدنه ساز نیز همراه با هوای داخل آن مرتعش می شود. ارتعاش بدنه ساز و توخالی یا محفظه محصور باعث می شود ارتعاش سیم برای مجری و مخاطب بیشتر شنیده شود. بدنه اکثر سازهای زهی توخالی است. برخی از آنها - مانند گیتار الکتریک و سایر سازهای متکی به تقویت الکترونیکی - ممکن است بدنه ای جامد داشته باشند.
