درست زمانی که موسیقی سنتی ایرانی نزدیک به فراموشی و انقراض بود، علی اکبرخان فراهانی در زمان قاجار گوشه های مختلف را در قالب هفت دستگاه و پنج آواز جمع آوری و تنظیم نمود و به این ترتیب موسیقی سنتی ایران شکل گرفت.
ساز سلانه ابداعی تازه، توسط دستان هنرمند سیامک افشاری و استاد حسین علیزاده می باشد. این ساز زهی زخمه ای که آن چنان قدمتی ندارد، شبیه سازی شده و ترکیبی از سازهای بربط، عود، لوت، سه تار و تنبور و رباب از تاریخ دور ایران است.
ساز هارپ یا چنگ، یکی از ساده ترین سازها از خانواده سازهای زهی می باشد. برای یادگیری این ساز، نیازی به کشیدن آرشه (مانند ویولون) نیست و به همین خاطر، ساده تر از بسیاری از سازهای زهی آرشه ای است.
رباب جزو دیرینه ترین سازهای زهی (زخمه ای) در ایران است. این ساز در دهه 30 و 40 شمسی در گروه نوازی سازهای ملی ایران به کار گرفته شده است.
ساز لوت مشتق شده از نام ساز عربی العود به معنی چوب است. دسته ی این ساز خمیده است و به مرغابی شباهت دارد به همین خاطر در فارسی به این ساز بربط میگویند. یعنی مانند مرغابی!