ساز باغلاما جزو خانواده سازهای زهی زخمه ای می باشد. که با زخمه زدن مضراب پلاستیکی یا سرانگشتان دست (شلپه یا شرپه) بر عامل مرتعش شونده، نواخته می شود.
ساز تنبور، تمبور یا در مواردی تنبوره، یکی از دیرینه ترین سازهای زهی زخمه ای ایران است که جنبه ی عرفانی و مقامی دارد. تبور نخستین ساز دسته ای بلند به همراه کاسه بوده است. جنس کاسه گلابی شکل آن از چوب درخت توت و دسته اش از چوب درخت گردو می باشد. تنبور از خانواده دوتار بوده و اندکی بزرگتر از سه تار می باشد. از نظر ساختمانی، ساز تنبور با سازهایی مانند دوتار، شورانگیز، باقلاما، چگور، قوپوز و سه تار در یک خانواده قرار گرفته و ساختار مشابهی به آن ها دارد.