ساز دیوان یکی از ساز های هم خانواده و بزرگ تر از تنبور و جزو دستة سازهای زهی مضرابی می باشد. دیوان یک ساز کردی است که انواع مختلف آن، به جز کردستانِ ترکیه، در کردستانِ عراق و کردستانِ ایران و کردستانِ سوریه نیز استفاده می شود.
ساز باغلاما جزو خانواده سازهای زهی زخمه ای می باشد. که با زخمه زدن مضراب پلاستیکی یا سرانگشتان دست (شلپه یا شرپه) بر عامل مرتعش شونده، نواخته می شود.
بانگو، سازی کوبه ای است که با دست نواخته می شود و ریشه ی کوبایی-آفریقایی دارد. این ساز متشکل از دو طبل ته باز، با دو اندازه متفاوت می باشد. طبل بزرگ، بانگو (Hembra) و طبل کوچک بینگو (Macho) نامیده می شود. این ساز معمولا به همراه ساز تومبا (Conga) نواخته می شود.
ساز صراحی سازی آرشه ای و بم خوان است که محدوده صدای آلتوی آن شبیه به سازهای خراسان است. صراحی از خانواده کمانچه و قژک بوده و قابلیت سازهای خانواده ویلن را از نظر نوازندگی و وسعت صدا دارد.
درست زمانی که موسیقی سنتی ایرانی نزدیک به فراموشی و انقراض بود، علی اکبرخان فراهانی در زمان قاجار گوشه های مختلف را در قالب هفت دستگاه و پنج آواز جمع آوری و تنظیم نمود و به این ترتیب موسیقی سنتی ایران شکل گرفت.
ساز سلانه ابداعی تازه، توسط دستان هنرمند سیامک افشاری و استاد حسین علیزاده می باشد. این ساز زهی زخمه ای که آن چنان قدمتی ندارد، شبیه سازی شده و ترکیبی از سازهای بربط، عود، لوت، سه تار و تنبور و رباب از تاریخ دور ایران است.
ساکسیفون یکی از بی نظیرترین و همه کاره ترین سازهای بادی در تمام دوران است. اگرچه در ابتدا به عنوان یک ساز کلاسیک و نظامی تصور می شد، اما
ترومپت یا Trumpet سازی بادی برنجی است که، زیرترین صدا را در بین ساز های برنجی دارد. این ساز در انواع سبک ها اعم از کلاسیک، جاز و پاپ به کار می رود.
_onc.png)
سه تار ساز نواختن در تنهایی است. سه تار باعث ایجاد ارتباطی خاص بین نوازنده، ساز و شنونده به لطف چثه کوچک، نوایی دلنشین و ظرافت نوای آن می شود. ساز سه تار نسبت به ساز های دیگر وسعت صدای کمی دارد اما با این حال باعث ایجاد احساسی می شود که علاقه مندان به موسیقی اصیل ایرانی، در صدد یادگیری نواختن این ساز باشند.
ساز دف چیست؟ چرا این ساز دف ایرانی نامیده می شود؟