سازهای کوبه ای گروهی از ساز ها هستند که به دلیل لرزش بخشی از ساختمان اصلی ، صدا تولید می کنند ، از این رو اصطلاحاً idiophones نیز نامیده می شوند. این سازها به دو دسته تقسیم می شوند: سازهای کوبه ای کوک پذیر و سازهای کوبه ای کوک نا پذیر. این ساز ها معمولاً از چوب یا آلیاژ های مختلف فلزات ساخته می شوند که پوست معمولاً در دهانه آنها کشیده می شود.
ساز های کوبه ای کوک پذیر
سازهای کوبه ای کوک پذیر هستند ، مانند تمپانوم و اسپیلون گلوکون ، و می توانند برای پخش ملودی های آهنگ مورد استفاده قرار گیرند و برای آنها سیستم نت نویسی پنج خطی ، مانند سایر ساز های موسیقی ، بیشتر از دامنه صوتی است که دارند.
ساز های کوبه ای کوک نا پذیر
سازهای کوبه ای کوک نا پذیر مانند تنبک ، دف ، طبل ، طبل ، طبل و ... توانایی اجرای ریتم و متر را در قطعات موسیقی دارند. این سازها معمولاً با لرزش پوست یا چوب نصب شده در دهانه آنها صدا تولید می کنند.
سیستم نت نویسی این ابزارها متفاوت است و معمولاً برای نوشتن و علامت گذاری آنها از سیستم یک خطی استفاده می شود. در حقیقت ، پنج خط حامل برای این گروه از ابزارها قابل استفاده نیست. البته در ایران از سیستم 3 خطه برای نوشتن نت روی سازهای تنبک و دف نیز استفاده می شود.
