میتوان نت های ایرانی را روی سازهای غربی زد؟ فقط یه حرفه ای میتونه تفاوت موسیقی اصیل شرقی را تشخیص بده.
یاز های ایرانی
سازهای نواحی ایران شامل دو بخش می‌باشد:
- بخش اول سازهای نواحی پارسی است که شامل جوغ، چوغرو، جاریگ، درک، انواع مختلف دایره و دف، انواع دهل و جره، انواع نقاره، تمبک محلی، کوزک، سنج انگشتی، کرپ، کرنا، انواع مختلف سرنا، سفید مهره، انواع نی محلی، نی لبک، فلوت محلی، نی جفتو، فیقو، سوتک، شاخ نفیر، بلبون، چنگ، چنگ قوطی و یروتی است.
- بخش دوم نیز شامل گزیده‌ای از سازهای نواحی سایر استان‌های کشور است که اکثراً دارای قدمت قابل توجهی هستند؛ به‌طوری‌که حتی تعدادی از آن‌ها جزء سازهای منسوخ شده به حساب می‌آیند.
سازهای سنتی
از گذشته های دور موسیقی با توجه به تاثیر عمیقی که بر روح انسان ها داشته، از جایگاه خاصی برخوردار بوده است وهمین کافی است که از میان هنرهای هفتگانه، موسیقی هنر اول نام بگیرد. چه صدای اعجازانگیز پرندگان و دیگر اجزای طبیعت چه موسیقی سنتی اصیل که از عمق روح و جان یک آهنگساز بر روی صفحات کاغذ دفتر نت شکل می گیرد، همه و همه نشانگر قدرت بی انتهای هنر موسیقی می باشند. همین ویژگی و قدرت بی پایان موسیقی سبب شده است که دولت ها و بزرگمردان در دوره های مختلفی از تاریخ، علیرغم تلاش های زیاد هرگز نتوانند صدای باارزش موسیقی را ساکت کنند.
موسیقی نواحی ایران
در ایران به علت چند فرهنگ بودن قومیت و ملت ها سازها و موسیقی های متفاوتی هم وجود دارد موسیقی ترکی، کردی، لری، بختیاری، خراسانی، شمالی، جنوبی و… از انواع موسیقی ایران به-شمار می روند. بخش عظیمی از موسیقی نواحی ایران را می توان در لا به لای موسیقی سنتی پیدا کرد و همین سبب شده است که اسطوره های موسیقی سنتی ایرانی همیشه با میل و رغبت رنگ های بی همتای آن را به بافت موسیقی خود بیفزایند و بیش از پیش غنای آن را بیشتر کنند.
موسیقی ایرانی
نگاهی به موسیقی سنتی ایرانی
برای این‌که دامنه‌ی تفاوت را به گونه‌ای روشن درک کنیم، موسیقی ایرانی را آن‌چنان که در اصل باید باشد، مبنا قرار می‌دهیم. البته اگرچه شکل اصیل و واقعی موسیقی ایرانی به دست فراموشی سپرده شده است، امّا هنوز موسیقی‌دان‌های خالص و معتقدی وجود دارند که به ریشه‌های هویتی خود و فرهنگشان سخت بها می‌دهند و موسیقی ایرانی را آن‌چنان که باید در عمل باشد، اجرا می‌کنند.
اولین نکته در موسیقی اصیل ایران این است که براساس نظام دستگاه‌ها، آوازها و گوشه‌ها قوام آمده است؛ ولی موسیقی غربی نظام گام و تونالیته را دنبال می‌کند.
موسیقی ایرانی دارای هفت دستگاه و پنج آواز است که هر یک از این هفت دستگاه، گامی مخصوص به خود دارند. لفظ «گام» که مأخوذ از موسیقی غربی است، به این دلیل استفاده شد تا در این مشابهت صوری، تفاوت باطنی این دو نوع موسیقی، به‌ویژه در این زمینه نشان داده شود.
ضعف مشترک موسیقی غربی و سنتی
در تاریخ قدیم همانطور که بازگو شده نگهداری و حمل سازها جرم محسوب می‌شده، چه رسد به آموزش و اجرا و تولید قطعات ماندنی و تفکر و نو آوری و ابتکار برای تغییر و ساخت سازهای جدید.
همین موضوع باعث شده عدم وجود سازهای بزرگ و غیر قابل حمل در موسیقی کلاسیک باشد.همین مسئله یکی از نقاط اصلی ضعف سازهای موسیقی ایرانی است که به واسطهٔ آن امکان اجرای نت‌هایی با فرکانس پایین در سازهای قدیمی و اصیل کشورمان وجود ندارد و سازهای موجود نیز وسعت کمی از اکتاو‌های موسیقی را در بر می‌گیرند.
این موضوع یکی از اصلی ترین دلایلی بود که استادان موسیقی غرب در دوران گذشته برای حل آن دست در ساختار سازها بردند و حتی سازهایی جدید اختراع کردند که این عمل در سهم ما از موسیقی محدود به همین چند سال اخیر می‌شود. حال آنکه تا جا افتادن این سازها در جایگاه مناسب مسیری طولانی در پیش است.
لیست انواع سازهای ایرانی
ارغنون
باغلاما
بربط
بم‌تار
بیشه
تار
تنبک
تنبور
تنبیک
توتک
جلاجل
جلجل
چغانه
چنگ
چوگور
خبتر
دایره
دف
دهل
دنبره
دوتار
رباب
رود
زنگل
ستا
سرنای
سلانه
سنتور
سه رود
سه‌تار
شارشک
شاه‌نای
شمشال
شهرود
شوشک
شیپور
شیشاک
شیشم
عود
غچک
غژک
غناده
قانون
کلی
کمانچه
کمانه
کنگر
گچک
مراژ
مهری
موسیقار
موسیه
نای مشک
نایچ
نایلوس
نی
هنر موسیقی و انواع آن در ایران
در هنر موسیقی مانند دیگر هنرها، ژانرها و انواع متفاوتی از آن وجود دارد و در همه فرهنگ‌ها و ملل، همچون کشور ما ایران، انواع خاصی از موسیقی سراغ داریم که مختص ویژگی‌های همان مرز و بوم است. به‌طور مثال موسیقی سنتی یکی از گسترده‌ترین انواع موسیقی موجود در ایران است.
سازهایی که استفاده می‌شود، کارگان اجرایی و قطعات موسیقیایی، زبان ترانه‌ها و تصنیف‌ها و مدل مخصوص آوازخوانی ازجمله شاخصه‌های متعددی است که مختصات و نوع یک موسیقی را تعیین می‌کند.
تفاوت موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی غربی
تفاوت موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی غربی
موسیقی اصیل ایرانی که با نام موسیقی سنتی ایرانی، موسیقی کلاسیک ایرانی و موسیقی دستگاهی نیز شناخته می‌شود،شامل دستگاه‌ها، نغمه‌ها، و آوازها، از سال‌ها پیش از میلاد مسیح تا به امروز سینه به سینه در متن مردم ایران جریان داشته و آنچه دلنشین‌تر، ساده‌تر و قابل فهم‌تر بوده‌است، امروز در دسترس است.
بخش بزرگی از آسیای میانه ؛ افغانستان ؛ پاکستان ؛ جمهوری آذربایجان ؛ ارمنستان ؛ ترکیه و یونان متأثر از این موسیقی است و هرکدام به سهم خود تأثیراتی در شکل‌گیری این موسیقی داشته‌اند.
از موسیقی‌دان‌ها یا به عبارتی نوازندگان موسیقی درایران باستان میتوان به « باربد» ؛ « نکیسا» و « رامتین » اشاره کرد. موسیقی اصیل ایرانی، جزو کهن‌ترین سبک‌های موسیقایی از دوران باستان تا به امروز است .
همچنین « ردیف‌های موسیقی اصیل» به‌عنوان نخستین پروندهٔ مستقل ایران در فهرست میراث ناملموس جهانی در مهرماه ۱۳۸۸ ثبت شد.
خلاصه
سازهای ایرانی یکی از قدیمی ترین سازهای جهان میباشند در ایران به علت متفاوت بودن قومیت ها و ملیت ها سازهای متفاوتی با روحیه های متفاوت وجود دارد همینطور تفاوت های بین موسیقی ایرانی و غربی وجود داره که علاوه بر ساز نغمه ها و آوازهای متفاوتی نیز وحود دارد که سینه به سینه جریان داشته و تا به امروز ادامه داشته.
مطالب مرتبط:
اگر مایل هستید می توانید نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید.
واقعا لذت بردم و خیلی مطلب مفیدی بود، ممنونم